ΕΙΣΟΔΟΣ
ΕΓΓΡΑΦΗ ΝΕΟΥ ΜΕΛΟΥΣ
Μιλάει η συγγραφέας Βάσια Ακαρέπη
Όταν ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε μαζί με τους υπευθύνους του εκδοτικού οίκου Διόπτρα το ιδανικό εξώφυλλο για Το αίνιγμα της κερασόπιτας, αντιμετωπίσαμε από κοινού έναν προβληματισμό. Επιθυμούσαμε μια εικόνα καλαίσθητη και δυνατή, μια εικόνα που να αντικατοπτρίζει την αινιγματική ιστορία και ταυτόχρονα να συμβολίζει το ταξίδι προς τις απωθημένες μνήμες και την αυτογνωσία. Φυσικά επιθυμούσαμε το κόκκινο χρώμα των κερασιών, αλλά αρνούμασταν να επιλέξουμε την πεπατημένη οδό, που θα μας οδηγούσε σ’ ένα εξώφυλλο με λίγα κεράσια ή με κάποια κερασόπιτα.
Στην προσπάθειά μου να συμβάλω σε αυτή τη δημιουργική διαδικασία, άρχισα να ψάχνω για εικόνες. Εικόνες που κάτι θα έχουν να πουν, εικόνες που θα μεταδίδουν όσα συναισθήματα βιώνουν οι ηρωίδες.
Μία από τις μαγικές ιδιότητες της τέχνης είναι ότι μεταμορφώνεται σε σχεδία και παίρνει μαζί της τους ανθρώπους σε ταξίδια μακρινά, τους φέρνει σε επαφή εκεί, στον δικό της τον τόπο, που γίνεται κοινός τόπος για όλους τους ταξιδιώτες, εκεί όπου καταφέρνουν να επικοινωνούν σε μια άγνωστη για τους πολλούς, αλλά κατανοητή γι’ αυτούς γλώσσα – τη γλώσσα της τέχνης. Σε αυτή τη θαυμαστή χώρα συναντηθήκαμε ένα βράδυ με την Jen Kiaba, τη φωτογράφο της εικόνας που στολίζει τώρα το βιβλίο μου. Κι όταν λέω «συναντηθήκαμε», εννοώ συναντήθηκαν τα δημιουργήματά μας. Οι καταθέσεις της ψυχής μας.
Καμία δεν γνώριζε την ύπαρξη της άλλης μέχρι εκείνη τη στιγμή. Βλέποντας όμως την εικόνα που δημιούργησε, είπα μέσα μου: Αυτό είναι! Αυτή η εικόνα είναι σαν να φτιάχτηκε για το βιβλίο μου.
Έτσι έγινε το εξώφυλλο! Μα η ιστορία έχει και συνέχεια.
Βλέπετε, ήθελα να μάθω περισσότερα για την Jen και το έργο της. Η Jen Kiaba είναι μια νέα γυναίκα, που κατοικεί στο Κίνγκστον των Ηνωμένων Πολιτειών, μια επαγγελματίας φωτογράφος με πολλές διακρίσεις σε διαγωνισμούς φωτογραφίας και πλούσιο καλλιτεχνικό έργο. Όπως γράφει η ίδια στη σελίδα της στο Facebook:
Η δουλειά μου είναι να δημιουργώ ιερούς-μυστικούς χώρους, οι οποίοι αντικατοπτρίζουν και τιμούν βαθιά την εσωτερική φωνή. Τα μέρη των πιο σκοτεινών μας πόνων είναι συχνά τα σημεία όπου μπορεί να συμβεί η πιο βαθιά και «φωτεινή» θεραπεία.
Πράγματι, ένα ταξίδι στα μέρη των σκοτεινών πόνων τους κάνουν οι γυναίκες της ιστορίας μου και αυτό το ταξίδι συμβολίζεται στη φωτογραφία. Ναι, η φωτογραφία είναι της Jen και στη φωτογραφία εικονίζεται η ίδια η Jen.
Πρέπει να σας πω ακόμη ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι μία από τις αγαπημένες της δημιουργού, αφού περιλαμβάνεται στη σειρά φωτογραφιών με τον γενικό τίτλο «Burdens of a White Dress», που έχουν εκτεθεί στη LightBox Photographic Gallery, και έχει γίνει εξώφυλλο στο άλμπουμ της συγκεκριμένης έκθεσης, με αποκλειστικά δικά της έργα.
Νομίζω ότι έχετε καταλάβει τώρα πόσο μαγικά λειτούργησαν όλα αυτά μέσα μου. Η ιστορία μου υπήρχε. Το δικό της έργο υπήρχε. Και αυτά τα δύο συναντήθηκαν, σαν να έψαχναν το ένα για το άλλο, για να ολοκληρωθούν. Εντάξει, γίνομαι ίσως λίγο ρομαντική, όταν μιλώ για την τέχνη, μα ζητώ την κατανόησή σας.
Με αφορμή την εικόνα του εξωφύλλου, θαύμασα το πλούσιο φωτογραφικό έργο της Jen, γιατί αγγίζει τις ευαισθησίες μου, και στη συνέχεια θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου.
Βλέπετε τώρα κι εσείς ότι δεν είναι απλώς μια γυναίκα στο εξώφυλλο, μα είναι κάτι παραπάνω… Είναι η ίδια η Jen και τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Είναι η Μάρθα και η πορεία της στη ζωή. Είναι η Έλλη και το ταξίδι της προς το άγνωστο παρελθόν της. Είμαι ίσως κι εγώ που με την ιστορία μου ξεκινώ μαζί σας ένα ταξίδι…
Για το τέλος, σας έχω φυλάξει μια έκπληξη-αίνιγμα ή ένα αίνιγμα-έκπληξη – εξαρτάται πώς θα το πάρετε.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που αυτό το εξώφυλλο είναι το ιδανικό για το βιβλίο μου κατά μία… συμπαντική σύμπτωση! Ο λόγος βρίσκεται επάνω στην εικόνα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα δυσκολευτείτε να τον δείτε. Γι’ αυτό σας βοηθώ με ένα αίνιγμα, έτσι ακριβώς όπως θα έκανε και η θεία Μάρθα:
Για να φτιάξεις μια εικόνα, αν ο καιρός δεν σε βοηθά,
ίσως θέλεις κάτι άλλο, κάτι, κι ας μην είν’ μεγάλο.
Είναι μπρος στα δυο σου μάτια, είναι πίσω από τα πιάτα.
Το γεμίζεις με γλυκό… κερασόπιτα θαρρώ.
Αν του βρεις και άλλες χρήσεις, ίσως το φωτογραφίσεις.
Κι έτσι, εικόνα και γλυκό ταξιδεύουν και τα δυο.
Αν αναζητήσετε τη λύση στις σελίδες της Jen Kiaba και αν είστε παρατηρητικοί, ίσως βρείτε την απάντηση… Βέβαια, και αν διαβάσετε Το αίνιγμα της κερασόπιτας!
Περισσότερα για το έργο της Jen Kiaba: