Η ραπτομηχανή

Με δύο λέξεις θα χαρακτηρίζα το βιβλίο της Natalie Fergie “‘Ήρεμη Δύναμη”. Καλογραμμένο, ευχάριστο και συγκινητικό αυτό το βιβλίο μέσα από τις 460 σελίδες του θα σας ταξιδέψει από τις αρχές του 1900 στα χρόνια του σήμερα. Αυτό που με μαγνήτισε αρχικά ήταν το εξώφυλλό του με την παλιά χειροκίνητη ραπτομηχανή της Singer, όμοια με αυτή που είχε η γιαγιά μου. Πιστεύω ότι αρκετοί αναγνώστες θα νιώσουν αυτή την ζεστασιά που ένιωσα και εγώ, απλά και μόνο κοιτώντας την ραπτομηχανή του εξωφύλλου, ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε αρκετά σπίτια ως οικογενειακό κειμήλιο. Οι σκέψεις μου και οι εικόνες ήταν πολλές. Από μικρές επιδιορθώσεις στα παντελόνια του παππού μέχρι φορέματα και στολές αποκριάτικες για εμάς τα εγγόνια. Διαβάζοντας το βιβλίο έβλεπα τις εικόνες μου αυτές να γίνονται λέξεις από την συγγραφέα και τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί αναγνώστες θα νιώσουν έτσι. Η συγγραφέας, μέσα από τα κεφάλαια, μας αφηγείται τις ζωές των πρωταγωνιστών, του τότε και του σήμερα. Ζωές που είχαν πολλά κοινά, παρ’ όλες τις διαφορές στην νοοτροπία, στη καθημερινότητα, στον αγώνα για επιβίωση και βιοπορισμό. Η γραφή της Natalie Fergie είναι απλή και ευχάριστη. Οι παραστάσεις μιας άλλης εποχής σε ταξιδεύουν στις μέρες του παρελθόντος και σε ξαναγυρίζουν στο σήμερα, νιώθοντας ότι πολλά πράγματα άλλαξαν, αλλά και αρκετά επίσης που έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο. Οι ιστορίες δύο οικογενειών έρχονται στο τελος να ενωθούν, να “γαζωθούν” μαζί και να γίνουν ένα κομμάτι, ένα αριστούργημα.

ΥΠΕΡΟΧΟ,ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ!!

Η ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΗNATALIE FERGIEΤο ταξίδι μου στη Σκοτία τελείωσε. Είχε διάρκεια έναν περίπου αιώνα….Τέσσερις γενιές και τέσσερις εποχές, με την ιστορία να στιγματίζει και να καθορίζει το παρόν και το μέλλον της κάθε γενιάς. Μου μίλησαν για τους δικούς τους προσωπικούς αγώνες ενάντια στην ανεργία, την αδικία και την πείνα Μου είπαν και για τις ιστορίες των δικών τους ανθρώπων, έχοντας πάντοτε για σημείο αναφοράς, μια ραπτομηχανή, που πέρναγε από μάνα σε κόρη και στα εγγόνια τους και που φτιάχτηκε στο εργοστάσιο της Singer το 1911. Αυτή η ραπτομηχανή γάζωσε εκατοντάδες ρούχα για πολλούς, αλλά πάνω απ’ όλα έδεσε με δυνατή κλωστή ανθρώπους, γεγονότα, μυστικά, έρωτες και συναισθήματα και τελικά τους «έραψε» μεταξύ τους, με σημειωματάρια και πολύχρωμα γαζιά και έφτιαξε μια μοναδική ιστορία με υπέροχη διαδρομή και ελπιδοφόρο τέλος.Ένα βιβλίο δυνατό, γεμάτο τρυφερότητα που μιλάει για την ανεκτίμητη αξία των αντικειμένων που κληρονομούμε και πολλές φορές πετάμε, χωρίς να σκεφτούμε πως κάθε παλαιό αντικείμενο κρύβει πίσω του την ιστορία του κατόχου του. Ιστορίες επίκαιρες κι’ ας έχουν ηλικία εκατό χρόνων, με τον αγώνα για επιβίωση και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή να είναι το ίδιο υπαρκτός, απαιτητικός και πολλές φορές εξαντλητικός μέχρι και σήμερα. Κλείνοντας το βιβλίο, διαπιστώνω πως πραγματικά πήρα αυτό που ήθελα από ένα μυθιστόρημα. Ρέει σαν καθαρό κρυστάλλινο νεράκι από πηγή.Όμορφη και στρωτή γραφή, έντονα συναισθήματα, ένα αρμονικό κείμενο με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς τίποτα το περιττό και το υπερβολικό, με κερδισμένες γνώσεις, με σκέψεις και προβληματισμούς και για το τέλος, μια γλυκόπικρη επίγευση, που είναι αυτό που έχει μείνει ακόμη στις αισθήσεις μου και που για μένα, τουλάχιστον είναι το ζητούμενο σε κάθε αναγνωστικό μου ταξίδι.Αξίζει να το διαβάσετε!