H συγγραφέας μας κυρία Ιφιγένεια Τέκου στο βιβλίο της θάλασσες μας χώρισαν σκιαγραφεί με μαεστρία τον ανθρώπινο πόνο, την απαξίωση, την απόλυτη εγκατάλειψη και την απόγνωση… υπάρχει δυνατό το αίσθημα της λύτρωσης, της ελπίδας, της αναμονής και της μεγάλης αγάπης που εν τέλει αποτελεί καταλύτη των πάντων είναι ένα μυθιστόρημα για τα ανθρώπινα πάθη. Σαγηνευτικό, ενίοτε αιχμηρό και προκλητικό, ξεδιπλώνει μια ιστορία για το απόλυτο του έρωτα, το φως και το σκοτάδι, σε ταξιδεύει και σε συγκινεί!!! Απίστευτη απόδοση των χαρακτήρων που είναι αληθινοί ακριβώς γιατί κυβερνούνται από τα πάθη τους και δεν διεκδικούν βραβεία αρετής, παρά μόνο τρόπο να φτάσουν στην ευτυχία ο καθένας μέσα από την προσωπική του κόλαση! Ήρωες που σου προκαλούν άλλοτε τον οίκτο και την συμπάθεια, και άλλοτε θες να πάρεις την ζωή τους στα χέρια σου για να της δώσεις την γεύση που εσύ θέλεις! Ένας ύμνος στη γοητεία του διαφορετικού, στην ανάγκη να ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας. Το παρελθόν είναι η αφετηρία μας, αλλά εμείς επιλέγουμε το πώς θα διαμορφώσουμε το μέλλον μας. Πολλά ευχαριστώ στη συγγραφέα για τις όμορφες στιγμές και σκέψεις που μου πρόσφερε σ αυτό το βιβλίο.Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Θάλασσες μας χώριζαν… και μας ένωναν.Μια ιστορία που διαπλέκει την ιστορία τριών γενεών, αρχής γενομένης από την πανέμορφη Σύμη.Το βιβλίο άνετα θα μπορούσε να γίνει τριλογία, έχει όλα τα στοιχεία μιας τριλογίας και ταυτόχρονα αναφέρεται σε σημαντικά ιστορικά στοιχεία.Ιδιαίτερο κομμάτι του βιβλίου αποτελεί η κατά περιοχές ντοπιολαλιά που η συγγραφέας δένει με σωστό τρόπο, ταυτόχρονα με την αφήγηση των γεγονότων.Η ιστορία του βιβλίου δεν είναι ένα εύκολο θέμα και ειδικά για την εποχή που διαδραματίζεται. Όμως είναι στημένη πολύ καλά, γιατί υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία των ηρώων του, κι αυτό αντανακλά και στα συναισθήματα που δημιουργούνται στον αναγνώστη.Η γραφή είναι πλούσια και εμπλουτισμένη με πολλά καλολογικά στοιχεία, υπερβολικά ίσως κάποιες φορές, όμως μ’ αυτό τον τρόπο επέρχεται και η ισορροπία που επιδιώκει η συγγραφέας. Οι περιγραφές των τοπίων, των ανθρώπων και της καθημερινότητας είναι ιδιαίτερες και σε μεταφέρουν επιτυχώς στην εποχή που αναφέρονται. Αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα για τον συγγραφέα μιας τέτοιας ιστορίας και εδώ η Ιφιγένεια Τέκου, παίρνει άριστα.Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, το βρήκα ιδιαίτερα αξιόλογο και η δικαίωση που είναι και για μένα πάντα το ζητούμενο, δόθηκε με σωστό τρόπο, χωρίς μελοδραματικά στοιχεία και υπερβολές.Θάλασσες που χωρίζουν και καρδιές που ενώνονται και πάλι μετά από μια μεγάλη διαδρομή. Μια ταραγμένη διαδρομή που βρίσκει απάγκιο μόνο στην αγάπη και στη γαλήνη.Καλοτάξιδο να είναι για μια ακόμα φορά Ιφιγένεια μου, εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία.Σε ευχαριστώ πολύ για την αναφορά του ονόματός μου στην εισαγωγή σου, με συγκίνησες καλή μου.