Ένα βιβλίο μέσα σε βιβλίο, ένα μυστήριο μέσα σε μυστήριο, φόρος τιμής στο κλασικό αγγλικό whodunnit της Χρυσής Εποχής και, ταυτόχρονα, ένα σχόλιο για το χώρο του βιβλίου, το αστυνομικό μυθιστόρημα ως λογοτεχνικό είδος αλλά και τη διάκριση ποιοτικής και εμπορικής λογοτεχνίας.
Ματίνα-Ιωάννα Κυριαζοπούλου, The Books' Journal
Το μυθιστόρημα Οι φόνοι της κίσσας είναι ένα whodunit έργο που συνομιλεί με τους κανόνες του είδους κατά πώς αυτοί διαμορφώθηκαν, κυρίως κατά τη διάρκεια της «Χρυσής Εποχής» του, την περίοδο δηλαδή του Μεσοπολέμου. Και διαθέτει όλα τα καλά στοιχεία που αναζητεί ο αναγνώστης: ρέουσα αφήγηση· σύνθετους – όχι χαοτικούς και απωθητικούς – κόσμους, στους οποίους συχνάζουν ολοκληρωμένοι – όχι καρικατούρες – χαρακτήρες […]
Χρύσα Σπυροπούλου, Τα Νέα - Βιβλιοδρόμιο
Γνωστός για το μοναδικό του στιλ, που συνδυάζει τη βαθιά γνώση της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας με μια φρέσκια και μοντέρνα προσέγγιση, ο Horowitz έχει καταφέρει να δημιουργήσει συναρπαστικές ιστορίες, γεμάτες ένταση και ανατροπές.
Γιούλη Τσακάλου, Ελεύθερος Τύπος
Οι φόνοι της κίσσας είναι ένα ιδιοφυές παιχνίδι γάτας και ποντικού, όπου ο Άντονι Χόρογουιτς αποτίνει φόρο τιμής στους συγγραφείς που τον ενέπνευσαν.
Φίλιππος Φιλίππου, Το Βήμα - Β2
Οι φόνοι της κίσσας του Άντονι Χόρογουιτς είναι αναστοχασμός του υλικού και των θεματικών της αστυνομικής λογοτεχνίας, όπως και διάλογος με τους κλασικούς λογοτεχνικούς τρόπους της Άγκαθα Κρίστι.
Μάρκος Καρασαρίνης, Το Βήμα - Β2
Ένα μεγαλοφυές μυθιστόρημα μέσα στο ίδιο το μυθιστόρημα… Η αστυνομική λογοτεχνία του Horowitz «παίζει» με το έγκλημα και ταυτόχρονα μιμείται με εξαιρετική σοβαρότητα τους κλασικούς του είδους.
The Sunday Times
