Έγκλημα με υπογραφή

Αρκετά καλή ιστορία όμως σε κάποια σημεία κούραζε. Έδινε σιγά σιγά αρκετά στοιχεία για την λύση του μυστηρίου που κάποια στιγμή καταλαβαίνεις τον δολοφόνο και αυτό κούραζε. Μετά την αποκάλυψη τα τελευταία κεφάλαια ήταν περιττά θα μπορούσε η συγγραφέας να μην τα αναφέρει ή να τα έλεγε με λιγότερα λόγια.

Ενώ στην αρχή με κούρασε αρκετά ώσπου να μπει στο "ζουμί" της υπόθεσης, μετά τις σελίδες 70-80 έτρεχε πάρα πολύ και κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο/Οι δράστης/ες για όσους έχουν διαβάσει βιβλία της Agatha αναμενόμενος/οι κατά τη γνώμη μου, το τέλος όμως με την περιγραφή του νομίζω πως ήταν λίγο παρατραβηγμένο.Σίγουρα ένα καλό αστυνομικό με πολύ ενδιαφέρον όμως όχι στο επίπεδο της αγαπημένης Agatha Christie!

Παρέλειψα τη βαθμολόγηση.Λιγότερο κι από 1 αστέρι...

Έχοντας διαβάσει όλα(μα όλα όμως) τα βιβλία της μεγάλης Άγκαθα,δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την κριτική της Βασιλικής Κ.και τηςΒάσως,ότι το βιβλίο είναι επιεικώς Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο!!!Σχεδόν το περίμεναότι αυτό θα συνέβαινε όταν έμαθα ότι ''ξαναγράφονται'' βιβλία με ήρωατον Πουαρό.Το χρήμα γαρ...Πουθενά οι λεπτές αποχρώσεις των χαρακτήρωντης Κρίστι και ο νέος ''Πουαρό'' ανόητη καρικατούρα.Κρίμα...

Δεν ξερω αν θα ηθελα να διαβασω αλλο βιβλιο της Σοφι...Δεν μου αρεσε καθολου..η υπερβολη στο μεγαλειο της...

Η αλήθεια είναι ότι δε με κέρδισε αλλά θεωρώ ότι ήταν μια αξιοπρεπής προσπάθεια . Το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα .

Αγκαθα δεν είναι αλλά είναι μία καλή προσπάθεια.Καλή συντροφιά για ένα Σαββατοκυριακό με βροχή!!!

Αν δεν έχετε διαβάσει μυθιστορήματα της Agatha Christie, μην το πλησιάσετε. Αν έχετε διαβάσει, επίσης! Είναι μια απομίμηση του χειρίστου είδους- όλα τα επιφανειακά χαρακτηριστικά είναι στη θέση τους αλλά όλα αυτά καταλήγουν σε ένα εξαιρετικά φτωχό και ψεύτικο αποτέλεσμα. Ο Πουαρό παρουσιάζεται απλοϊκά, είναι μόνο μια καρικατούρα του εαυτού του, ενώ στα βιβλία της Κρίστι είναι μια σύνθετη προσωπικότητα με εξαιρετική γνώση της ανθρώπινης φύσης. Ο Catchpool είναι ένα γελοίο ανδρείκελο. Το βιβλίο είναι ογκωδέστατο και χαοτικό, καταντάει κουραστικό και η πλοκή είναι εξωφρενική! Απορώ πώς έπεισε τον οποιονδήποτε… Ο Poirot είναι μία από τις απολαύσεις της ζωής, όπως είναι η miss Marple. Μπορεί να επιστρέφει κανείς ξανά και ξανά στα βιβλία της Agatha Christie και να εξακολουθεί να απολαμβάνει την εξαιρετική δομή, τη γνήσια ηθική αίσθηση του «καλού και του κακού» που διαπερνά τα βιβλία της, τους αυθεντικούς χαρακτήρες, την πλοκή που δεν κουράζει ποτέ, τους γρίφους που μοιάζουν τόσο αληθινοί όσο και η λύση τους. Δεν θα μπορούσε να είναι αυτό το βιβλίο το ίδιο καλό, αλλά δεν το περίμενα και τόσο κακό! Κρίμα…

Είμαι φανατική οπαδός της Άγκαθα Κρίστι και κυρίως των βιβλίων της με τον Πουαρό για πάνω από 20 χρόνια...Περίμενα λοιπόν με μεγάλη χαρά να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για τόση σύγχυση, τόσο πρόχειρη και γελοία πλοκή! Η γραφή είναι επίπεδη και βαρετή, η πλοκή πέρα για πέρα αβάσιμη, οι χαρακτήρες επίπεδοι και μη πιστευτοί.Η δομή είναι όλη λάθος και η γραφή ογκώδης. Η συγγραφέας δεν έχει την ικανότητα της Κρίστι να συνοψίζει τους χαρακτήρες γρήγορα και με σαφήνεια και να μας κάνει να πιστέψουμε στον πόνο ή την ενοχή τους. Και τα λάθη που αφορούν την εποχή (δεκαετία του '20) απαράδεκτα! Μη σπαταλήσετε τα χρήματά σας, διαβάστε, αν είστε νέοι αναγνώστες της Άγκαθα, το αριστουργηματικό "Πέντε Μικρά Γουρουνάκια" αντ 'αυτού...Επιεικώς απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου. Κατακριτέα σπατάλη χαρτιού...

Καταπληκτικό!

Η πένα της κυρίας Hannah , ξεχώρισε.....με μοντέρνο τρόπο και ταυτόχρονα διατήρησε την παράδοση της παγκόσμιας φημισμένης σειράς του Η. Πουαρώ σε επίπεδο που δεν αλλοίωσε το στύλ γραφής της Α. Κρίστι, πόσο μάλλον το τρόπο στησίματος μιας υπόθεσης!!....Πιστεύω ότι η εμφάνιση του Η. Πουαρώ υπό της πένας της κ. Hannah είναι μοναδική, ανεπανάληπτη και άκρως συναρπαστική με τις λεπτομέρειες και την ''λογοτεχνική'' μεταφορά της εποχής εκείνης καθώς και η σκιαγράφηση του διάσημου βέλγου ήρωάς μας, που εκτός που παρέμεινε αναλλοίωτη , βελτίωθηκε καθώς δώθηκαν πιο βαθιά ανθρώπινα χαρακτηριστικά ....και εννοείται η προσθήκη του κ. Εντουαρντ Κάτσπουλ,αστυνόμο της Σκότλαντ Γιαρντ, του οποίου να περιγράφει τα γεγονότα με τρόπο ατμοσφαιρικό και αριστοτεχνικά εύστοχο, είναι παρα πολύ επιτυχημένη!!!!....Όντας καθώς είμαι πολύ ενθουσιασμένος που το διάβασα, έχω την αγωνιώδης απορία...θα βγούν άραγε και άλλα βιβλία με τον αξέχαστο βέλγο ήρωα μας?........

Οι λάτρεις του Ηρακλή Πουαρό βρήκαν ξανά τον αγαπημένο Βέλγο ντετέκτιβ.Αυτή τη φορά ζωντανεμένο πάνω στα ίδια χαρακτηριστικά από την πένα της Ηannah. Δεν μπορώ να πω πως η γραφή της, είναι ίδια με τη γραφή της Κρίστι. Δεν θα ήταν σωστό άλλωστε να είναι. Η συγγραφέας στήνει την ιστορία σαν κομμάτια ενός παζλ που σιγά σιγά έρχονται και συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Δόσεις μυστηρίου, στην αρχή μικρότερες μετά γεμάτες ένταση μας κατακλύζουν , λεπτομέρειες που τραβούν την προσοχή μας , σκηνές διανθισμένες από την πληθωρικότητα του ήρωά της. Xωρίς υπερβολές η συγγραφέας μας συστήνει ξανά τον Πουαρό κατά τα πρότυπα της Κρίστι χωρίς να αλλοιώνει κάποιο χαρακτηριστικό του. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει αυτό , μιας και οι λάτρεις του , δεν θα αναγνώριζαν οποιαδήποτε άλλη φιγούρα εκτός αυτή του Βέλγου ντετέκτιβ με το σχολαστικό και παράξενο χαρακτήρα του, με το βρετανικό του χιούμορ και την ικανότητα να αναλύει καταστάσεις και συμπεριφορές. Με την ξεχωριστή και εκνευριστική πολλές φορές προσέγγισή του σε κάθε λεπτομέρεια που πιθανόν να περνούσε από κάποιον άλλον απαρατήρητη.Ακόμη και ο μακροσκελής μονόλογος χαρακτηριστικό του Πουαρό , κρατιέται ατόφιος εδώ σ΄αυτό το βιβλίο.Η Hannah προχωρεί και βάζει δίπλα στον Βέλγο ντετέκτιβ έναν αστυνόμο της Σκότλαντ Γιαρντ, τον Εντουαρντ Κάτσπουλ. Μέσα από τη δική του ματιά και τη δική του αφήγηση βλέπουμε την ιστορία να ξεδιπλώνεται . Μέσα από τη δική του ματιά βλέπουμε και την άλλη πλευρά του Πουαρό τη γεμάτη σχολαστικότητα και ιδιοτροπίες. Βλέπουμε τον Βέλγο ντετέκτιβ να οδηγεί με μαεστρία τη σκέψη του Κατσπουλ στην αναζήτηση του δολοφόνου . Ταυτόχρονα σκιαγραφείται ο δικός του χαρακτήρας και προβάλλεται η διαφορετικότητα της σκέψης του, όταν καλούνται και οι δύο να λύσουν το μυστήριο των τριών φόνων με σήμα κατατεθέν ένα μανικετόκουμπο με μονόγραμμα.Δανειζόμενη μια αγαπημένη έκφραση του Πουαρό θα μπορούσα να κλείσω αυτή την κατάθεση της γνώμης μου , λέγοντας : oui mon ami! ο αγαπημένος Βέλγος ντετέκτιβ είναι εδώ ξανά !

Το διάβασα στα αγγλικά την πρώτη ημέρα που κυκλοφόρησε. Η Hannah έχει καταφέρει κάτι μοναδικό. Το βιβλίο είναι σαν να έχει γραφτεί από την ίδια την Christie, και ταυτόχρονα, όποιος δεν έχει διαβάσει καθόλου κλασικά αστυνομικά θα ενθουσιαστεί με την ατμόσφαιρα και την αριστοτεχνική πλοκή. Άραγε να περιμένουμε κι άλλο βιβλίο με τον Poirot;

anipomono na to diavaso....