Το Φυστίκι Που Κυλάει αποτυπώνει στις ΣΤΑΓΟΝΕΣ της καταστάσεις καθημερινές, παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας, αδιέξοδα και πολλά άλλα με τέτοιο τρόπο, που σε κάνει να ταυτιστείς με τους ήρωες της. Ένα βιβλίο που άλλοτε σε συγκινεί, άλλοτε σε κάνει να γελάς, άλλοτε σε ξαφνιάζει, σε θυμώνει. Αλλά στο τέλος σε λυτρώνει!!!! Οι ΣΤΑΓΟΝΕΣ αυτές γράφτηκαν για να δροσίσουν και να ξεπλύνουν την ψυχή του αναγνώστη. Μπράβο Φυστίκι μου, Keep going !!!!!

Η βροχή δεν ζητά ποτέ την άδειά μας για να πέσει, απλώς έρχεται. Κι άλλοτε μας δροσίζει, άλλοτε μας πνίγει. Έτσι είναι και η ζωή. Κι έτσι είναι και οι "Σταγόνες" του Φυστίκι ΠουΚυλάει: ένα μυθιστόρημα που στάζει αλήθεια σε κάθε σελίδα, που κυλά σαν νερό και μας οδηγεί σ’ ένα ταξίδι σπαρακτικό, ανθρώπινο, τρυφερό και άγριο μαζί. Δεν είναι ένα βιβλίο που απλώς διαβάζεται, είναι μια εμπειρία που σε κατακλύζει σαν καταιγίδα, αφήνοντάς σε γυμνό απέναντι σε όλα όσα δεν τολμάς να πεις ούτε στον εαυτό σου. Οι ήρωες κινούνται σαν σταγόνες πάνω σε τζάμι, διασταυρώνονται, απομακρύνονται, συναντιούνται ξανά. Η Τζένη, επιστρέφοντας στο Αγρίνιο για την κηδεία του πεθερού της, κουβαλά όχι μόνο τα παιδιά της αλλά και όλα τα άλυτα μέσα της. Ο Δημήτρης, ο πρώην σύζυγος, στέκει ανάμεσα στον θρήνο για τον πατέρα του και στις αποστάσεις που έσκαψαν ρήγματα στην οικογένεια. Ο Αντώνης, ο αδελφός, γίνεται σκιά του παρελθόντος, ένα βάρος που δεν αφήνει κανέναν να ανασάνει. Και η Βαγγελιώ, η χήρα, βλέπει να γκρεμίζεται μαζί με τον άντρα της όλη της η ζωή, κι όμως στέκεται, έστω και μέσα στο σκοτάδι. Κανείς τους δεν είναι ήρωας με την κλασική έννοια. Ολοι τους είναι άνθρωποι αληθινοί, που παλεύουν με το ανείπωτο. Η συγγραφέας επιλέγει τη γλώσσα της απλότητας. Δεν κρύβεται πίσω από περίτεχνες φράσεις, μιλά με τις λέξεις της καθημερινότητας κι όμως μέσα από αυτές ξεπηδά η μεγαλύτερη ποίηση. Στιγμές μικρές, ένα τηλεφώνημα, ένα βλέμμα, μια σιωπή... γίνονται μαχαιριές που χαράζουν τον αναγνώστη. Κι εκεί κρύβεται η μαγεία: δεν βλέπεις απλώς την ιστορία, τη ζεις. Νιώθεις σαν να είσαι εσύ η Τζένη που τρέμει για τα παιδιά της, σαν να βαραίνεις εσύ με τις ενοχές του Δημήτρη, σαν να βουλιάζεις με τον Αντώνη, σαν να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου μαζί με τη Βαγγελιώ. Οι Σταγόνες είναι βιβλίο που μιλάει για την οικογένεια και την απώλεια, για τις ενοχές που δεν λυτρώνονται, για τους δεσμούς που όσο κι αν θες να τους κόψεις, σε κρατούν δεμένο. Είναι βιβλίο που σου θυμίζει ότι η ζωή δεν συνεχίζεται πάντα. Σταματά, γκρεμίζεται κι έπειτα ξαναρχίζει αλλιώς. Κι αυτή είναι η αλήθεια που πονά και ταυτόχρονα λυτρώνει. Γιατί η ζωή είναι φτιαγμένη από σταγόνες κάθε είδους: σταγόνες μνήμης που βαραίνουν, σταγόνες αγάπης που λυτρώνουν, σταγόνες ενοχής που σε στοιχειώνουν, σταγόνες συνθηκών που σε ξεπερνούν. Και όλες μαζί, άλλοτε γλυκές, άλλοτε αλμυρές, σχηματίζουν τον χάρτη της ύπαρξής μας. Κλείνοντας το βιβλίο, δεν κρατάς μόνο την πλοκή, κρατάς τη βροχή του μέσα σου. Την αφήνεις να σε μουσκέψει, να σε πονέσει, να σε λυτρώσει. Και συνειδητοποιείς ότι οι Σταγόνες δεν ανήκουν μόνο στους ήρωες, είναι και δικές σου. Είναι η βροχή που έζησες, που ζεις, που θα ξαναζήσεις. Κι είναι αυτή ακριβώς που σου δίνει το κουράγιο να συνεχίσεις.

Εν μέσω μιας μακράς αναγνωστικής «ξεραΐλας» και αδυναμίας να βρω κάποιο βιβλίο να μου τραβήξει το ενδιαφέρον, ξεκίνησα την ακρόαση του συγκεκριμένου βιβλίου στην πλατφόρμα JukeBooks και δεν το μετάνιωσα. Δεν είναι το είδος του βιβλίου που θα διεκδικήσει δάφνες αριστουργήματος, πιθανότατα ούτε θα κάνει διεθνή καριέρα, ούτε θα γίνει σίριαλ. Όμως είναι από τα βιβλία που με απλά λόγια, χωρίς περιττές κουβέντες, συναισθηματικές εξάρσεις και ανούσιους διαλόγους αγγίζει τον αναγνώστη και τον φέρνει σε συναισθηματική επαφή με τους χαρακτήρες. Το κείμενο κυλάει σαν νεράκι (ή σαν σταγόνες) και ενώ δεν κρύβει μεγάλες ανατροπές και βαρύγδουπες κορυφώσεις, σε τραβάει να δεις τι θα γίνει μετά. Οι χαρακτήρες είναι αυτό που λέμε «βγαλμένοι από τη ζωή». Μπορεί να είναι ο συγγενής, ο γείτονας, ο φίλος, ο συνάδελφός σου. Οι καταστάσεις που βιώνουν δεν είναι «τραβηγμένες από τα μαλλιά», αντίθετα είναι προβλήματα που μπορεί να βιώσει ο καθένας από εμάς. Βέβαια δεν είναι ένα ελαφρύ ανάγνωσμα για το καλοκαίρι. Παρασύρει σε μονοπάτια συναισθηματικά και στην κυριολεξία σε βάζει στη θέση των ηρώων όπου βιώνεις τα αδιέξοδα, τη θλίψη αλλά και την κάθαρση. Καλή προσπάθεια Φυστίκι Που Κυλάει, διαφορετική απ’ ό,τι μας είχες συνηθίσει μέχρι τώρα αλλά αξιοπρεπέστατη!

Οι Σταγόνες του Φυστίκι ΠουΚυλάει είναι από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει! Είναι βγαλμένο από την ζωή ,αυτή που ζούμε όλοι μας ,και μέσα σε αυτό βλέπεις κατάματα πρόσωπα και καταστάσεις που ίσως κάποια στιγμή προσπέρασες προσπαθώντας να μην νιώσεις ,να μην κλάψεις ,να μην προσπαθήσεις να καταλάβεις ,να βγεις αλώβητος. Διαβάζοντας το βιβλίο αφέσου μέσα του.. Θα γελάσεις ,θα θυμώσεις ,θα πονέσεις ,θα κλάψεις ,θα μοιραστείς, θα νοιαστείς. Και στο τέλος θα σου μείνει η αισιοδοξία που δίνει η ίδια η ζωή ,όχι αυτή που τελείωσε το προηγούμενο δευτερόλεπτο αλλά αυτή που ξεκινά στον επόμενο χτύπο.

Διαβάζεται εύκολα αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο για τον τόσο ντόρο που έγινε. Ένα απλό μυθιστόρημα.

Ευχαριστώ αυτό το βιβλίο που με έκανε να αφήσω στην άκρη το κινητό. Εξαιρετικό, δυνατό και με άπειρα συναισθήματα.

Υπέροχο βιβλίο με τοσα πολλά συναισθήματα να εναλλάσσονται. Πολλες φορες νομίζεις πως κάποια απο τα πρόσωπα του βιβλίου τα γνωρίζεις τοσο κάλα φέρνεις στο μυαλο τα ατομα που στα θυμίζουν . Η αλήθεια μεσα σε δυο μέρες το τελείωσα ήθελα τοσο πολυ να μάθω τι γινόταν με τράβηξε πολυ η ιστορία τους . Το νοιωθεις οτι ειναι βγαλμενο απο τη ζωή . Προσωπικα μου αρεσε παρα πολυ και θα το ξανα διαβάσω άνετα πολλές φορές . Καλοτάξιδο φυστίκι μας

Το πήρα με μεγάλες προσδοκίες, διαβαζοντας και άλλασχόλια, αλλά με απογοήτευσε σε γενικές γραμμές. Έχει κάποια δυνατά σημεία, αλλά γενικά θα το έλεγα μέτριο. Ένα θετικό είναι ότι αναφέρει πολλά θέματα της ελληνικής παθογενούς οικογένειας/κοινωνίας, αλλά τα έχει συμπυκνώσει υπερβολικά, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν να πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο, προκαλώντας σύγχυση στον αναγνώστη. Για τον μέσο αναγνώστη ή για ένα καλοκαιρινο ανάγνωσμα πάντως είναι καλό. Μέχρι εκεί και όχι κάτι παραπάνω.

Φυστικακι μου ότι και να γράψεις πάντα θα είναι αληθινό και καταπληκτικό. Κυλάει μέσα στην ψυχή μας , στη λογική μας και στην καρδιά μας.

Όντος διαβάζεται απνευστί. Το διάβασα μέσα σε δύο μέρες κ ας βρίσκομαι σε φάση που βαριέμαι το διάβασμα. Εχει υπέροχη ροή, χαρακτήρες που έχουν αντιμετωπιστεί με ενσυναίσθηση κ όχι ως καρικατούρες. Δηλαδή ακόμα κ αυτούς που αντιπαθείς κάπου τους καταλαβαίνεις κ ίσως σε κάποια σημεία τους συμπαθείς κιόλας. Συγκινητικό κ αληθινό. Σε πολλές περιγραφές ενοιωθα την αγωνία κ τον τρόμο των ηρώων λες κ έμπαινα μέσα τους.

Πολύ δυνατό βιβλίο, εκλαψα αλλά το ευχαριστηθηκα!☺️

Παρά πολύ ωραία γραμμένο και έντονα ,αναπάντεχα συναισθήματα γέννιουνται διαβάζοντας το. Όπως είπε μια άλλη αναγνώστρια το φυστίκι ζει για να γράφει και εμείς για να το διαβάζουμε.

Τρομερό βιβλίο.... βγαλμένο από την ζωή.... Την δική σου....την δική μου..... Ένα αληθινό βιβλίο.... γεμάτο χαρά, αγάπη και πόνο.... όπως και η ζωή μας.... Διαβάζοντας το θα νοιώσετε όλα τα συναισθήματα να ξυπνήσουν μέσα σας... Καλοταξιδο Φυστίκι Ευχαριστούμε για το υπέροχο βιβλίο

Παρότι θα κλάψεις διαβάζοντας το την ίδια στιγμή θα νιώσεις σταγόνες ευτυχίας. Καλώς όρισε το Φυστίκι στην αγαπημένη Διόπτρα Ενα απολαυστικό βιβλίο .Καλοδιαβαστο από όλους μας.

Πολλά συγχαρητήρια στο Φυστίκι μας !!!! Εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο, να βρει πάρα πολλούς ανθρώπους που θα το διαβάσουν και θα το αγαπήσουν όπως εγώ !!!!

Καλοτάξιδο Στυφίκι! άντε κ μεταφράσεις σε 30 γλώσσες, βρε! (εν τω μεταξύ είναι 5άστερο πριν κυκλοφορήσει!)

Φυστίκω μας ανυπομονουμε!!! Καλοτάξιδο!

Καλοτάξιδο!!!! Is it here yet???

Καλοτάξιδο!

Ανυπομονώ!!! Είμαι σίγουρη για άλλη μια φορά το φυστίκι θα μιλήσει στην καρδιά μας!!

Ζει για να γράφει και εμείς για να την διαβάζουμε

Το θέλωωωωωωωωωωωωω !!!!

Φυστίκι, καλοτάξιδο, σίγουρα!!!!

Όταν το φυστίκι γρφει, εμείς διαβάζουμε και κλαίμε ΚΑΙ από τα γέλια... Μην το χάσει κανείς!