Αλάτι κόκκινο

Μια ιστορία πρωτότυπη στήνει ο Δημήτρης Αλεξίου στο τρίτο του βιβλίου ΄΄ Αλάτι Κόκκινο ‘’, με φόντο το υπέροχο νησί της Σκύρου με τις ομορφιές του, αλλά και ήρωες που δε γίνεται να μη κερδίσουν τον αναγνώστη.Τα ερωτηματικά για τον ή τους δολοφόνους κρατούν μέχρι το τέλος αμείωτο το ενδιαφέρον και τα κοινωνικά θέματα που προβάλλονται και χειρίζονται άψογα από το συγγραφέα, δημιουργούν τους προβληματισμούς που τόσο είναι -κατά τη γνώμη μου- απαραίτητοι σε ένα σωστό και καλό μυθιστόρημα. Ο φυλετικός αποκλεισμός, η φοβία απέναντι στο διαφορετικό, που οδηγεί τους ανθρώπους στην πεποίθηση πως απαραίτητα είναι και κακό, και οι προκαταλήψεις που μπολιάζονται στη ζωή των κατοίκων μιας μικρής κοινωνίας, είναι τα θέματα που θίγει ο συγγραφέας μέσα από τη διήγησή του.Και τα παραμύθια της Ειρήνης – ένα όμορφο σκηνοθετικό εύρημα του συγγραφέα – δίνουν το απαραίτητο φόντο για να τονιστούν. Η γραφή είναι πολύ καλή, λιτή και στρωτή ή αλλού γλαφυρή – στην περιγραφή του νησιού - και διανθισμένη με την ντοπιολαλιά της Σκύρου.Σαν … το αλάτι που νοστιμίζει το φαγητό, όλο το κείμενο διατρέχεται από ένα λεπτό χιούμορ. Είναι ένα βιβλίο που σίγουρα κερδίζει τον αναγνώστη.

Ενα πολύ καλό πολυεπίπεδο βιβλίο με φοβερή υπόθεση και με μια γραφή όλο δύναμη και ειλικρίνεια.Ενδιαφέρουσα ιστορία πάραλληλα με τα έθιμα και τον πολιτισμό της Σκύρου καθώς επίσης και τις εξαίσιες περιγραφές ενός οδοιπορικού του τόπου που νομίζεις ότι είσαι και εσύ κάτοικος του νησιού.Γοητευτικότατα τα παραμύθια της Ειρήνης που παρουσιάζονται εμβόλιμα και είναι συμβολικά με την αστυνομική αφήγηση και την σχέση του αστυνόμου με την ποίηση.Αξίζει να διαβαστεί και ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.