Στην άκρη του βράχου

Στην άκρη του βράχου, λοιπόν... Με θέα τον γκρεμό. Με κίνδυνο της ζωής. Αυτή την εικόνα έβλεπε και μέσα σ' αυτή ζούσε καθημερινά ένα παλικάρι. Ένα αγόρι σπάνιο, με μια ψυχή ακριβή και μοναδική. Το όνομά του: Στρατής. Υπέμεινε τα πάντα. Αγωνίστηκε για τα πάντα. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Κράτησε την ψυχή του και στην ατέλειωτη πορεία του - παρ' όλες τις τόσες πληγές- στάθηκε ήρωας. Βγήκε νικητής. Δεν παρασημοφορήθηκε από κανέναν. Δε στόλισε τη βιτρίνα του με κύπελλα και μετάλλια. Έτρεξε τον δικό του μαραθώνιο. Όχι αυτόν που κάνουν οι αθλητές μέσα σε στάδια. Πάνω σε στρωμένους δρόμους. Αλλά πάνω σε χαλίκια, πάνω σε αγκάθια σουβλερά, πάνω σε λάσπες. Έμαθε πολλά. Για τον ίδιο. Τους ανθρώπους. Τη ζωή. Κι έφτασε στο τέρμα... Χωρίς προπονητές, χωρίς χειροκροτήματα, χωρίς αναμμένα φλας. Μόνος. Και διάλεξε γι' αυτόν το βραβείο που του ταίριαζε. Ποιο ήταν; Η αγάπη. Η αγάπη που μετριέται στα απλά. Η αγάπη που γλιστρούσε από τα δάχτυλά του κι εκεί που την είχε την έχανε. Δικαίως άξιζε τέτοια τύχη στον Στρατή. Δικαίως άξιζε και στη συγγραφέα Αλκυόνη Παπαδάκη να γράψει την ιστορία του. Για να ειπωθούν τα "παιχνίδια" της ζωής. Για να τα ανακαλύψουμε στο εξαιρετικό αυτό λογοτέχνημα. Πάντα από τη μοναδική "ψυχική" πένα της Αλκυόνης.

Το βιβλίο αυτό μιλά για τους ανθρώπους που έφτασαν στο χείλος του γκρεμού και κατάφεραν να γραπωθούν, να σηκωθούν, και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Να βρουν το λουλούδι και να το κρατήσουν, να βρουν την ελπίδα και να τη θεριέψουν, να βρουν μικρές ομορφιές της ζωής και να τις κρατήσουν σφιχτά μέσα τους για να βοηθούν.Μιλά και για εκείνους που καν δεν βλέπουν την άκρη του γκρεμού. Μα προχωρούν επιζητώντας ουσιαστικά την καταστροφή τους.Μιλά για την αγάπη τη μεγάλη, την άδολη, την αγάπη της μάνας και παιδιού που μπορεί μόνο θαύματα να δώσει.Μιλά και για την ενδοοικογενειακή βία, ένα θέμα που ταλάνιζε και ακόμη δυστυχώς ταλανίζει την κοινωνία μας. Πίσω από τις κλειστές κουρτίνες των παραθύρων των σπιτιών, πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες κρύβονται πολλά και καμιά φορά οι καταστάσεις είναι ανεξέλεγκτες, ακραίες, που σκορπούν πόνο ακόμη και θάνατο.Τρεις γενιές περνούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Αλκυόνης Παπαδάκη. Τρεις γενιές που κουβαλούν η κάθε μια τα αμαρτήματα της προηγούμενης. Η συγγραφέας εστιάζει στην 3η γενιά. Ακολουθούμε την πορεία και το μεγάλωμα ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού. Οι επιρροές από την οικογένεια είναι σαν την μέρα με τη νύχτα. Σαν το άσπρο με το μαύρο. Η αγάπη της μάνας είναι η κινητήριος δύναμις στην πορεία του. Μέσα από τα μάτια του έφηβου και αργότερα του νέου άνδρα, του Στρατή, βλέπουμε την απελπισία, την απόγνωση, τον φόβο, αλλά και την αγάπη. Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης; Που μπορεί να φτάσει η απελπισία, που μπορεί να οδηγήσει η απόγνωση; Πως μπορεί να σε κρατήσει στη ζωή η αγάπη; Που μπορεί να σε οδηγήσει η έλλειψη της αγάπης; ‘’ αν δεν πάρεις αγάπη, δεν πρόκειται να δώσεις ποτέ. Η αγάπη Στρατή μου, μοιάζει με τους βολβούς. Έναν βάζεις στη γλάστρα, δέκα γίνονται. Αν δεν βάλεις τίποτα, το χώμα δεν τους γεννάει από μόνο του ‘’Ο Αμβρόσιος, η Τόνια, ο Ηρακλής, ο Φάνης και η Αννούλα, ο Παύλος που μεταλλάσσεται σε Παυλάρα. Τα σαθρά θεμέλια ενός σπιτιού δεν γίνεται να το κρατήσουν. Και σαθρά είναι όταν βασίζονται στο ψέμα, στην εκμετάλλευση, στο βόλεμα, στην απάτη, στην έλλειψη της αγάπης. Η Σμαράγδα, ο Στρατής, και ο φόβος. Ο απόλυτος τρόμος.Νταπ… νταπ… νταπ… βήματα.Φόβος, απειλή, ρίγος…Πόρτα.Κι έπειτα ο σκληρός ήχος του κλειδιού.Ποτέ δεν κατορθώνει ν΄ανοίξει με την πρώτη.Γκρ. Γκρ. Γκρ..Σαν τουφεκιές μέσα στη νύχτα…Κι ύστερα ακούγεται από το κρεβάτι της Σμαράγδας εκείνο το μακρόσυρτο, μουλιασμένο στην οδύνη Οχ!Σαν επίκληση, σαν καταφυγή, σαν ικεσία…Οι χαρακτήρες στέκουν ζωντανοί μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Έρχονται από την ίδια τη ζωή και παίρνουν πνοή από τη βαθιά συναισθηματική πένα της συγγραφέως. Τι κι αν αναφέρονται σε μια προηγούμενη εποχή. – Η συγγραφέας δεν ορίζει τον χρόνο, απλά εκείνος φαίνεται μέσα από τους ήρωές της, αλλά το σημαντικό είναι πως είναι διαχρονικοί. Ευτυχώς ή δυστυχώς. Δυστυχώς γιατί οι καταστάσεις – ειδικά της ενδοοικογενειακής βίας βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, ακόμη, και γιατί οι αρνητικές επιρροές από το οικογενειακό περιβάλλον δεν αλλοιώνονται από εποχή σε εποχή. Κρατούν πάντα την πρώτη θέση στη διαμόρφωση μιας παιδικής ψυχής. Τα θέματα που θίγει η συγγραφέας σ΄αυτό το βιβλίο είναι πολλά. Εκτός από τα παραπάνω, προχωρεί σε θέματα σωφρονισμού των ανηλίκων, και σε θέματα ένταξής τους στην κοινωνία. Τα μηνύματα δυνατά, όπως σε όλα τα βιβλία της Αλκυόνης Παπαδάκη. Πως θα μπορούσε, άλλωστε να είναι αλλιώς; Η Αλκυόνη Παπαδάκη γράφει λογοτεχνία. Και η λογοτεχνία θα πρέπει πάντα μα πάντα να σου δίνει κάτι. Να κλείνεις το βιβλίο και να έχεις εκτός από τις εικόνες που έχεις σχηματίσει από την άσκηση της τέχνης του λόγου, να παίρνεις και μαθήματα ζωής.

Η Αλκυόνη Παπαδάκη έχει καταφέρει να αποδείξει την συγγραφική της αξία, η οποία παραμένει πάντα αναλλοίωτη στον χρόνο, όσο είναι εν ζωή και αυτό είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Όπως σε κάθε της βιβλίο έτσι και ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ αγγίζει ευαίσθητα κοινωνικά θέματα με μεγάλη προσοχή, προκαλώντας στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα με τη λυρική γραφή της.Πρωταγωνιστής του τελευταίου μυθιστορήματος λοιπόν, είναι ο Στρατής, γιος της Σμαράγδας και του Παυλάρα. Της Σμαράγδας που είναι λες και βγήκε από εικόνισμα, ίδια με άγγελος. Ή μάλλον με Αγία... Και όπως κάθε Άγιος της χριστιανοσύνης έχει και εκείνη τον δυνάστη της που την κάνει και μαρτυράει καθημερινά, τον Παυλάρα, τον σύζυγο και πατέρα του παιδιού της. Σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει λοιπόν και ο ήρωας μας, ο Στρατής, και είναι ήρωας αληθινός, της πικρής καθημερινότητας του. Πάντα όμως η Σμαράγδα δίπλα του, στήριγμα και προστασία για το παιδί της. Μια ψυχή που από μικρή ηλικία βρέθηκε στην άκρη του βράχου, φλερτάροντας με τον γκρεμό. Θα περάσει από σαράντα κύματα, ενόσω θα περιδιαβούν από δίπλα του άνθρωποι σημαντικοί για εκείνον, ο καθένας με τη δική του θέση και αξία στη ζωή του. Συνεχώς θα προσπαθεί να θάψει τις πικρές αναμνήσεις από τα βράχια της ζωής του, πίσω από ολάνθιστους φράχτες. Θα τα καταφέρει;Είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο, που αξίζει να το διαβάσετε για να μάθετε την πορεία της ζωής του Στρατή! Η πολυτάλαντη συγγραφέας κατάφερε να με συγκινήσει πάρα πολύ μέσα από το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας που ξετυλίγει, να με θυμώσει με τον πατέρα-σατράπη, αλλά και με την κοινωνία που μόνο μιλάει αλλά δεν πράττει. Και φυσικά τα αποφθέγματα που υπάρχουν σε κάθε βιβλίο της, έτσι και εδώ δεν λείπουν στο ελάχιστο! Είτε είστε φανατικός αναγνώστης της αγαπημένης μας Αλκυόνης, είτε όχι, νομίζω πως δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας!

Άλλο ένα μυθιστόρημα της Αλκυονης Παπαδάκη, η οποία ξέρει να ζωγραφίζει τους χαρακτήρες της με τον πιο παραστατικό τρόπο. Ο αναγνώστης κάνει μακροβούτι κατευθείαν στην ψυχή: στα κουσούρια και τα πάθη της, τις μικρότητες και τα μεγαλεία της. Δεν είναι ένα βιβλίο με τρελή δράση και εντάσεις....είναι ένα βιβλίο ζωής και καθημερινότητας. Σου διδάσκει τι εστί αγάπη!Η συγγραφέας της καρδιά μου που δημιουργεί ήρωες του περιθωρίου με δεκάδες ελαττώματα πάνω τους που θα τους αποδεχθείς ως έχουν θα τους συμπονέσεις και θα βρεις δεκάδες ελαφρυντικά για τη ψυχή τους ακόμα και όταν δεν τους αξίζει κανένα όπως ο Παυλάρας που με εντυπωσίασε! Πως, μέσα σε λίγες γραμμές του βρήκε χίλιες δικαιολογίες και απάλυνε τη μαυρίλα που είχε συσσωρευτεί μέσα του! Γιατί αυτή είναι η Αλκυόνη πάντα θα οραματίζεται μια μικρή χαραμάδα για να φωτίσει τις σκοτεινές πτυχές της αβύσσου ζωής του καθενός! Η αναφορά της στην προσφορά της μάνας προς το παιδί της, θυσιάζοντας κάθε επιθυμία της είναι τόσο καλά δοσμένη που αγγίζει τον κάθε αναγνώστη. Ύμνος η αγάπη της Σμαράγδας για το Στρατή της .. τραγική φιγούρα. Μέσα από τις λανθασμένες επιλογές της σηκώνει τα βάρη των πράξεών της με όλες τις συνέπειες .... αυτή ήταν η Σμαράγδα το’φερνε από δω το’φερνε από κει, έβρισκε πάντα μια δικαιολογία στην άκρη της γλώσσας της για να σκεπάσει τους πάντες με το πέπλο του ελέους της! Η καρδιά της ήταν το απάγκιο όλων των κατατρεγμένων κυνηγημένων φοβισμένων όπως θέλει το παίρνει κανείς… ένα χαμόγελο πάντα άνθιζε στα χείλη της και άνθη αμυγδαλιάς.. Κι αυτός ο Στρατής ένας ήρωας , συγκινητικά δοσμένος.. δεν μπορείς να μην ακολουθήσεις κι εσύ την διαδρομή του, αφήνοντας τον εαυτό σου να παρασυρθεί, να ταυτιστεί, να νιώσει, να ευαισθητοποιηθεί βαθιά, όχι μόνο σε κοινωνικό, αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Χιλιάδες οι σκόπελοι που συναντά χωρίς ωστόσο να παραδίδει τα όπλα της ζωή του ακόμα και τις στιγμές που μοιάζει να λυγίζει. Γιατί βαθιά μες την ψυχή του, έχει αρετή και τόλμη, δύναμη θέληση και συναισθήματα. Είναι καλός καπετάνιος και καταφέρνει να φτάσει με ασφάλεια στο λιμάνι που ονειρεύεται κλείνοντας με μαστοριά το στόμα του πόνου του.. δεν τον αφήνει να βγάλει κραυγή..τρυπάει τη μαύρη μοναξιά όπως το ουράνιο τόξο, τρυπάει την καταιγίδα και τη γεμίζει χρώματα.. αυτός είναι ο Στρατής!Λυρική όπως πάντα η γραφή και ένα μάτσο όνειρα θα χαρακτήριζα τούτο εδώ το βιβλίο!Πολύ όμορφος λόγος, για συναισθήματα που έχουν χαθεί, για όσα πιστέψαμε και αποδείχτηκαν κίβδηλα, για όσα προσδοκούμε, για το ταξίδι της ζωής..Μοναδικές οι εικόνες που ''ντύνουν'' την κάθε σελίδα.!Σκέψεις και συμβουλές για τη ζωή για τη μοναξιά, την απομόνωση, τον συμβιβασμό μας με την καθημερινότητα, τη νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια, τα όνειρα...Η συγγραφέας ξεδιπλώνει τους ήρωες της και όπως πάντα δίνει ένα τέλος όπου κυριαρχεί η ελπίδα και η φωτεινή αχτίδα ότι η ζωή συνεχίζεται.Το βιβλίο αυτό μας ωθεί να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας, να αναγνωρίζουμε τις μαγικές στιγμές της ζωής και να αισθανόμαστε δέος μπροστά τους! Αυτό πιστεύω είναι και το μήνυμα αυτού του βιβλίου της Αλκυόνης μας !!

Μοναδικό πιστέψτεμε⬆️⬆️⬆️✍