Αν ήταν όλα... αλλιώς

Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση...
Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια!

Αν δεν χαμογελούσαμε, με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο, σ’ αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ’ έναν σουγιά...
Λέγαμε, αποκλείεται! Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.

Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας πέρα από τα όριά της...
Αν δεν κάναμε τον κλόουν, με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της...

Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε, και μέσα εκεί, με όλη την άνεσή μας, θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες...

Αν...
Αν...
Αν ήταν όλα... αλλιώς!