'Ενα βιβλίο εξαιρετικό, νοσταλγικό, με χριστουγεννιάτικες νότες, με μία ατμόσφαιρα άκρως χειμωνιάτικη, με την ιστορία δύο ανθρώπων που επιθυμούν μία αλλαγή της τωρινής δύσκολης φάσης που βιώνουν, με διάχυτη την ελληνική φιλοξενία -και δη των ανθρώπων της επαρχίας- και πολύ ...τζάκι και χιόνι! Το απόλαυσα, είναι σαν να βλέπεις ταινία και είναι ιδανικό για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι ξεκούραστο, χαλαρωτικό και ευδιάθετο!

Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα.... Κι ήρθε μέσα μου και κούρνιασε ένα χουχουλιάρικο συναίσθημα αφήνοντας το στοργικό του αποτύπωμα επάνω στην ψυχή! Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα... Και είδα ότι δεν χρειάζονται τα περιττά στολίδια για να κάνεις μια ατμόσφαιρα γιορτινή. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από την αγάπη που έρχεται στολισμένη πάνω στα χαμόγελα και τα λαμπερά μάτια των ανθρώπων. Των ανθρώπων που αγαπάς, που σε αγαπούν κι αυτών που προστίθενται ανέλπιστα στη λίστα των δώρων που λαμβάνεις! Γιατί τα σπουδαιότερα δώρα στη ζωή μας, είναι οι άνθρωποι μας τελικά !!!Εκείνοι οι άνθρωποι που ξέρουν να κάνουν κάθε στιγμή να μοιάζει με γιορτή!! Και σε όλες εκείνες, τις δύσκολες στιγμές... είναι εκεί..σαν τη φωτιά που σιγοκαίει μέσ' το τζάκι και δεν σε αφήνει να παγώσεις. Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα...κι έγινα πάλι παιδί!! Ένα παιδί που χοροπηδάει στο χιόνι, που χαζεύει τις χιονονιφάδες να χορεύουν μπρος στα μάτια του, που πετάει χιονόμπαλες ξεκαρδισμένο από τα γέλια. Ένα παιδί που ζει το τώρα. Αυτό το παιδί που ζει πάντα εγκλωβισμένο μέσα μας και βρίσκει τόσο λίγες ευκαιρίες να επιστρέψει στην εποχή που το μόνο που το ένοιαζε ήταν να κυλιστει μέσα στο χιόνι, να γελάσει με την ψυχή του, να νιώσει χαρά χωρίς καμία ενοχή! Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα... Και τύλιξες με αστραφτερό χαρτί το κουτί των αναμνήσεων που θα πηγαίνω πάντα να ανοίγω όταν μέσα μου όλα είναι μουντά, αδιέξοδα. Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα... Και γεννησες μέσα μου την ελπίδα. Την ελπίδα ότι η ευτυχία είναι κάτι απτό, αρκεί να ξεγυμνωσεις τον εαυτό σου απ'όλα αυτά που τον εμποδίζουν να χαμογελάσει σε ένα πιο όμορφο αύριο. Την ελπίδα ότι πάντα θα βρίσκεις μια ψυχή να ακουμπά τρυφερά τη δική σου. Την ελπίδα ότι όλα τα στραβά μπορούν να αλλάξουν αν αλλάξεις πρώτα εσύ τον τρόπο που σκέφτεσαι! Την ελπίδα που πέφτει απαλά σαν πάλλευκο χιόνι πάνω σε κάθε σκοτεινιά του μυαλού. Την ελπίδα ότι η χρυσόσκονη με την οποία πασπαλιζουμε τα όνειρα μας έχει τη μαγεία να μας ανοίξει όλους τους ορίζοντες μπροστά μας. Η παρουσία σου, η φροντίδα σου, οι πράξεις σου... Εσύ... Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα! Το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, σε τυλίγει με την θαλπωρή του ζεστού του λόγου και ξεχνιέσαι, αφήνεσαι! Έρχεται με την ιστορία του να σου υπενθυμίσει τα σημαντικά!! Σε καθίζει σε μία γωνία παρέα με τις σκέψεις σου, με το συναίσθημα σου... Συντροφιά με εσένα. Αυτό το βιβλίο δεν το διαβάζεις μόνο... Το νιώθεις...Το ζεις!

Ο Κώστας Κρομμύδας μας κάνει .. δώρο αυτά τα Χριστούγεννα μια ιστορία γεμάτη φως, ελπίδα, τρυφερότητα αλλά και περιπέτεια (!!) που ξετυλίγεται μέσα στο πιο μαγικό σκηνικό του χρόνου. Ο συγγραφέας, με τη γνώριμη ευαισθησία του, δεν γράφει απλώς ένα χριστουγεννιάτικο μυθιστόρημα, γράφει για τη δύναμη των ανθρώπων να ξαναβρίσκουν το θαύμα μέσα τους και φωτίζει με μαεστρία τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σύμπτωση και στο πεπρωμένο. Στα χιονισμένα Ζαγοροχώρια, εκεί όπου η κακοκαιρία αποκόπτει τους ήρωες από τον έξω κόσμο, ο χρόνος μοιάζει να παγώνει. Η απομόνωση γίνεται ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για αναμέτρηση με το παρελθόν και για εκείνη την εσωτερική επανεκκίνηση που μόνο η καρδιά μπορεί να κάνει. Οι συνθήκες ξυπνούν την ενσυναίσθηση, την ανάγκη να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο, με καλοσύνη και φροντίδα. Ανάμεσα σε μυρωδιές από κανέλα και το απαλό τριζοβόλημα των ξύλων οι χαρακτήρες ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλον. Η αφήγηση κυλά γλυκά, με ρυθμό που σε συνεπαίρνει, αφήνοντας πίσω της μια αίσθηση γαλήνης. Ο Κρομμύδας πιστός στη λογική ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο στολίδια και τραγούδια παραδίδει ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται με ένα χαμόγελο και αφήνει πίσω του μια γλυκιά συγκίνηση, σαν εκείνη που νιώθουμε όταν ξημερώνουν… Χριστούγεννα ❄️♥️ Ιδανικό για να το κάνει κάποιος δώρο σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή απλά στον εαυτό του.

Μια ανάσα πριν έρθει ο χειμώνας, θέλω πολύ να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που λάτρεψα... Ένα βιβλίο για το λευκό του χιονιού, τον ήχο των ξύλων που σιγοκαίγονται στο τζάκι, τη μυρωδιά της κανέλας και του γαρύφαλλου. Ένα βιβλίο που φέρνει μαζί του την προσμονή των Χριστουγέννων, μα πιο πολύ, την προσμονή της αγκαλιάς. Οι σελίδες του σε ταξιδεύουν στο Δίλοφο, ένα ορεινό χωριό στα Γιάννενα. Εκεί, ο αέρας στροβιλίζει το χιόνι γύρω σου σαν να θέλει να σε γυμνώσει απ' όσα κουβαλάς, απομονώνοντάς σε από τα βλέμματα των ανθρώπων, τη φασαρία της πόλης, την καθημερινότητα. Εκεί, αρχίζεις να ψάχνεις περισσότερο εσένα – ποιος είσαι, τι ζητάς, τι κρατά ζωντανή τη φλόγα μέσα σου. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, μόνο που δεν παγώνει στ’ αλήθεια· απλώς κυλά ανεπαίσθητα. Ξέρεις γιατί; Για να σε κάνει να προσέξεις όσα συνήθως προσπερνάς… Ο Κώστας Κρομμύδας δεν γράφει για τα Χριστούγεννα ως γιορτή, αλλά ως κατάσταση ψυχής, όταν επιστρέφουμε στα θέλω μας. Διαβάστε το… Για τις απλές απολαύσεις που είναι τόσο πολύτιμες. Για την αξία εκείνων των ανθρώπων που, απροσδόκητα, μας προσφέρουν όσα δεν ξέραμε πως έχουμε ανάγκη. Και για τις στιγμές εκείνες που χωρούν μέσα τους όλη την αιωνιότητα – ιδίως όταν τις μοιραζόμαστε με ανθρώπους που αγαπάμε...

Υπάρχουν βιβλία που δεν διαβάζονται μόνο· σε τυλίγουν σαν σκέπασμα. Ένα από αυτά είναι το «Μου έκανες δώρο τα Χριστούγεννα» του Κώστα Κρομμύδα, μια ιστορία που μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά αγγίζει δυνατά. Δεν είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο εντυπωσιακές ανατροπές ή θορυβώδεις συγκρούσεις. Είναι μια αφήγηση που εστιάζει στην αξία της ανθρώπινης παρουσίας, στη σιωπηλή αγάπη και σε εκείνη τη βαθιά επαφή που δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να υπάρξει. Μέσα σε χιονισμένα τοπία, σε μικρά χωριά και σε γιορτές που δεν λάμπουν για τα φώτα αλλά για την αλήθεια τους, οι ήρωες μαθαίνουν –κι εμείς μαζί τους– ότι το πιο πολύτιμο δώρο δεν έχει υλική μορφή. Είναι το «μαζί», ακόμα κι αν έρχεται αθόρυβα. Αυτό που ξεχωρίζει στο βιβλίο είναι η ηρεμία της γραφής. Δεν σε πιέζει να προχωρήσεις γρήγορα· σε καλεί να σταθείς, να αναπνεύσεις και να δεις την ομορφιά της σιωπής. Οι σελίδες είναι γεμάτες μικρές λεπτομέρειες. Ένα ποτήρι κρασί, μια κουβέντα με έναν ξένο, το πύρωμα από το αναμμένο τζάκι και η απλή παρουσία κάποιου δίπλα σου, που γίνονται τελικά πιο δυνατές από οποιαδήποτε μεγάλη δραματική σκηνή. Κλείνοντας το βιβλίο, δεν αισθάνεσαι απλώς ότι τελείωσες μια ιστορία αλλά νιώθεις ότι πήρες μια αγκαλιά. Μια υπενθύμιση ότι ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να γκρεμίζονται, η ζωή βρίσκει τον τρόπο να σου φέρει ξανά φως, όχι εκκωφαντικό, αλλά αληθινό. Για μένα, ήταν μια ανάγνωση γλυκιά, ζεστή και συγκινητική. Ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται πολλά για να πει τα σημαντικά: ησυχία, σιωπή και μια αληθινή ματιά που σε βλέπει όπως είσαι. Ένα βιβλίο που ζεσταίνει την ψυχή. Ιδανικό για τις γιορτές, γεμάτο ατμόσφαιρα Χριστουγέννων και την αληθινή ουσία της αγάπης…????