"Ογκρέσα": άλλο ένα μυθιστόρημα, που - με την συναισθηματική και κινηματογραφική γραφή του Kostas Krommydas - σε συναρπάζει και σε καθηλώνει. Μέσα από συμπτώσεις, ανατροπές, έντονα συναισθήματα και δυνατές οπτικοακουστικές εικόνες το πάθος οδηγεί τους ήρωες, που παραδίδονται στα ένστικτά τους αψηψώντας τη λογική. Αυτό όμως μπορεί να ναι δημιουργικό, μπορεί και καταστροφικό. Η κοινωνία βλέπει την ηρωίδα ως "Ογκρέσα", δηλ. ως τέρας, επειδή τολμά να ζήσει έξω απ τα στερεότυπα και τους κανόνες. Κι όμως αυτή με τη δύναμη και την ανεξαρτησία της αρνείται να συμβιβαστεί. Έτσι, ο τίτλος του βιβλίου λειτουργεί συμβολικά: μιλάει για τη γυναίκα που αρνείται να περιοριστεί, ακόμη κι αν την καταδικάζουν. Άλλο ένα θέμα που αγγίζει η ιστορία είναι αυτό του πεπρωμένου. Η μοίρα παίζει καθοριστικό και ρυθμιστικό ρόλο στη ζωή μας και κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει απ αυτήν. Το παρελθόν συναντάει το παρόν και αποδεικνύει πως ο χρόνος δεν ξεχνά και πως η ζωή δίνει τις λύσεις που πρέπει. Το παρελθόν όμως επανέρχεται όχι ως τιμωρια, αλλά ως ανάγκη για αποκατάσταση με την έννοια της κάθαρσης μέσα απ τη συγχώρεση και τη λύτρωση που έρχεται μόνο όταν αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Η "Ογκρέσα" είναι ένας ύμνος της ζωής και του απόλυτου έρωτα, που σε κάνει να αψηφάς τα πάντα, όταν συναντάς την Ογκρέσα σου και σε διδάσκει να ζεις ολοκληρωτικά και διαφορετικά την κάθε σου μέρα. Η "Ογκρέσα" δεν είναι τέρας...είναι κάθε άνθρωπος που τόλμησε να αγαπήσει χωρίς μέτρο. Κώστα Κρομμύδα, σ ευχαριστώ για άλλο ένα μάθημα ζωής!!!

Από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει... Πολύ δυνατό... Η Ογκρέσα σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και σίγουρα είναι ένα απ αυτά τα βιβλία που δε θες να τελειώσει. Καλοτάξιδο πάντα!